28 Mart 2010 Pazar

SENSİZ GEÇEN KAÇINCI GÜNÜMDEYİM? HESABINI TUTMUYORUM ARTIK...

ekim 2008...




bugün ne oldu? ne gördüm ben? neden nefessiz kaldım bir an? o andan sonra neden hiçbir şey düşünemez oldum? kalbimin bu denli hızlı çarpmasının nedeni ne? nedir bu canımı acıtan şey? ne hissediyorum? şu an ne yapıyor? onu bir daha görebilecek miyim? gözleri neden bu kadar güzel? hele o bakışları? en güzeli de gülüşü... bir şeyler oldu. bir şeyler değişti hayatımda. bir şeyler değişmeye başladı galiba. kendimi hiç bu kadar aciz, çaresiz ve yalnız hissetmemiştim kalabalıkların arasında.



10 gün sonra...



hergün görmek seni ve birşey yapamayışım... delirmek üzereyim.



23 gün sonra...



nerdesin? günlerdir gözlerine hasretim. nerelerdesin? seni görememek ne zor gelirmiş...



44 gün sonra...



+özlem hadi gidiyoruz.



-tamam geliyorum



demek özlem ha. demek canımı acıtan şeyin adı özlemmiş. bir şiir yazmalıyım;



"gözlerin gözlerime değince,



felaketim olurdun ağlardım..."



53 gün sonra...



+biraz konuşabilir miyiz?



-hayır.



+...



60 gün sonra...



keşke girmese muafiyete. ya girerse? ya geçerse? ya giderse? ya bir daha göremezsem?



77 gün sonra...



kahretsin geçmiş sınavı. lanet olsun ki geçmiş. keşke son bir kez daha görebilseydim. kim bilir şimdi nerelerde, ne yapıyor?



369 gün sonra...



allah ım bu ne mutluluk! ağlamak üzereyim. seni görebilmek tekrar... ne mutluluk!



401 gün sonra...



bu gün ilk defa doya doya baktım gözlerine. karşımda gözlerin. gecenin bu saatinde gözlerinle başbaşayım. bilmem kaç saat oldu ekranın başından kalkmayalı? hiç kalkasımda yok galiba. bakıyorum, doyamıyorum... iç çekişlerim yankılanıyor kulaklarımda. bakıyorum, üzülüyorum... neden benim değilsin hala?



437 gün sonra...



bugün ilk defa bir cevap yazdın;



"benim bu işlerle uğraşacak vaktim yok. ne olur sen de beni anla."



.



.



.



.



ve bugün...



bu böyle nereye kadar gidecek? bu soru ne zaman bir cevaba kavuşacak? taş olsa çatlardı. ama ben hala dimdik karşındayım. geçen günlerin, gözlerinin, yokluğunun ruhuma verdiği tahribatın, sensizliğin hiçbir önemi yok, eğer seninle sonlanacaksa kaderim. eğer ummadığım bir anda sahibi olacaksam gözlerinin...



ben beklerim, ama biraz acele etsen hiç fena olmaz sanırım...

2 yorum:

  1. "Benim bu işlerle uğraşacak vaktim yok.."

    Ucu açık olmuş, hayır demek değil bu. Evet mi peki? Sanmam. Ama 'hayır' değil.

    Bi' vakitler nispeten benzer hisler içerisindeydim. Tek mi sanıyosun kendini? Ben de öyle sanmıştım. Bırakma arkadaşım. bırakma peşini. Ha bir de akıl al Üstadlarından, görmüş geçirmişlerden. Çaya beklerim..

    YanıtlaSil